Ενώ στο ράδιο ακούγονταν ο Κώστας Μακεδόνας να τραγουδάει «μία για την εφορία, μία για το ΦΠΑ, ούτε τιμολόγια είχα μου τη ρίξανε στ’ αυτιά», διάβαζα ακόμα ένα άρθρο, γνήσιο τέκνο της αθλητικής ελληνικής δημοσιογραφίας, να αναφέρει ότι ακόμα ένας πρώην ποδοσφαιριστής του ΗΡΑΚΛΗ στρέφεται κατά της νέας ΠΑΕ. Πραγματικά είναι να γελάς. Είναι να γελάς με το θράσος, με την υποκρισία αλλά και την ξετσιπωσιά κάποιων, ενώ από την άλλη είναι να εξοργίζεσαι με την αφωνία του επίσημου ΗΡΑΚΛΗ σε ένα θέμα στο οποίο θα έπρεπε όλοι μα όλοι οι εμπλεκόμενοι του ελληνικού ποδοσφαίρου να πλένουν το στόμα τους με ροδόνερο πριν πιάσουν το όνομα της ομάδας μας στο στόμα τους.
Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους.
Αν θεωρούμε ότι η Ελλάδα είναι μια ευνομούμενη χώρα και ότι οι νόμοι ισχύουν για όλους τότε ο ΗΡΑΚΛΗΣ δεν έχει να φοβηθεί τίποτε και κανέναν όσον αφορά τα παλιά χρέη. Ο νόμος είναι σαφής και κατηγορηματικός. Σε περίπτωση αλλαγής ΑΦΜ από μια ΠΑΕ η νέα εταιρεία οφείλει να αποπληρώσει το 50% της τελευταίας χρήσης. Σε απλά ελληνικά σύμφωνα με το νόμο, επαναλαμβάνουμε σύμφωνα με το νόμο, ο ΗΡΑΚΛΗΣ πρέπει να πληρώσει το 50% των χρεών της περιόδου του Τομ Παπαδόπουλου, τόσο προς τους ποδοσφαιριστές όσο και προς το δημόσιο.
Για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ είναι γνωστό ότι το ποσό αυτών των χρεών είναι μικρό, μικρότερο ακόμα και της εγγυητικής που χρειάζεται μια ομάδα για να συμμετάσχει στο πρωτάθλημα. Οπότε το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής. Αυτό που είναι τόσο ξεκάθαρο για όλους μας, πώς είναι δυνατόν να μη το γνωρίζει ένας δικηγόρος και να προχωράει σε νομικές κινήσεις στην ουσία άνευ σημασίας και με βέβαια ατυχή έκβαση.
Η απάντηση είναι απλή και έχει δύο σκέλη που όμως στοχεύουν στο ίδιο σημείο. Οι κινήσεις αυτές απέχουν πολύ από την προάσπιση των συμφερόντων των πελατών αυτών των δικηγόρων. Είναι γνωστό σε όλους ότι ο ΗΡΑΚΛΗΣ βρίσκεται σε ένα μεταβατικό στάδιο μιας και αναζητείται επενδυτής να αναλάβει την ομάδα. Σκοπός τέτοιων δημοσιευμάτων είναι να δημιουργήσουν σύγχυση, να αποπροσανατολίσουν και τελικά να αποτρέψουν την έλευση οποιουδήποτε θελήσει να ασχοληθεί με την ομάδα. Αυτές οι κινήσεις είναι προσχεδιασμένες και μπορεί να καλύπτονται από έναν φιλεργατικό μανδύα αλλά στην ουσία πρόκειται για την εκπυρσοκρότηση όπλων που εκτελούν συμβόλαια. Άλλωστε η αμοιβή μιας τέτοιας υπηρεσίας φανταζόμαστε θα υπερβαίνει κατά πολύ οποιαδήποτε χρηματική αποζημίωση μέρος της οποίας θα πήγαινε στον δικηγόρο.
Το δεύτερο σκέλος έχει να κάνει με τη δημιουργία και τη συντήρηση μιας φήμης περί ενός συλλόγου μπαταχτσή. Αν ο ΗΡΑΚΛΗΣ χαρακτηριστεί ως τέτοιος τελεσίδικα, τότε αυτόματα στα μάτια της κοινής γνώμης δικαιολογούνται όλες οι αποφάσεις μέχρι τώρα που τον καταδίκασαν, τον υποβίβασαν και τον έπληξαν ίσως ανεπανόρθωτα. Αν η ευθύνη βαρύνει επικοινωνιακά το σύλλογο και μόνον αυτόν, τότε η αθώωση όλων όσων καταστρέφουν συλλόγους αλλά και το ελληνικό ποδόσφαιρο γενικότερα θα ήταν κάτι εύκολο. Φτάνουν λοιπόν στο σημείο να αντιστρέψουν τη πραγματικότητα και να ζητούν τα ρέστα από το σύλλογο ο οποίος κλήθηκε να πληρώσει τον λογαριασμό. Είναι λογικό κανείς να αναρωτιέται, αν όλοι αυτοί οι δικηγόροι αλλά και το συνδικαλιστικό όργανο των ποδοσφαιριστών δεν ήξεραν ή δεν φαντάζονταν τι θα συμβεί όταν ο ΗΡΑΚΛΗΣ υποβιβάζονταν μέσα σε ένα γραφείο το 2011 ή το 2017. Άραγε δεν είχαν διαβλέψει ότι η εξαφάνιση της ομάδας θα οδηγούσε σε τέτοιες καταστάσεις; Και αν το ήξεραν και το φαντάζονταν γιατί συνέβαλαν σε αυτό; Γιατί πίεζαν και αυτοί με όλους τους τρόπους φανερούς και υπόγειους για τη καταδίκη του ΗΡΑΚΛΗ; Γιατί ακόμα και το συνδικαλιστικό όργανο των ποδοσφαιριστών, ο ΠΣΑΠ, επί προεδρίας Στέλιου Γιαννακόπουλου έβγαλε ανακοίνωση το 2011 και ζητούσε τη διάλυση του ΗΡΑΚΛΗ ρίχνοντας νερό στο μύλο της προπαγάνδας ενάντια στο σύλλογο; Δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει ποτέ απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα.
Ο ΗΡΑΚΛΗΣ από τη πλευρά του, επίσημος και ανεπίσημος, οφείλει να διαφυλάξει την αλήθεια. Να προστατεύσει τη φήμη του και να υπερασπιστεί την ιστορία, όχι με προπαγάνδα αλλά με γεγονότα. Δεν είναι δυνατόν να επιτρέψουμε να σβηστεί η μνήμη όσων τράβηξε ο σύλλογος σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Από τον πρώτο διοικούντα σε επίσημες συνελεύσεις, μέχρι τον τελευταίο φίλαθλο στο καφενείο θα πρέπει να απαντάμε σε κάθε επιχείρηση παραποίησης της ιστορικής αλήθειας. Όχι δεν έπεσε ο ΗΡΑΚΛΗΣ από δικά του λάθη ή από μέσα, τον ΗΡΑΚΛΗ τον καταδίκασε το ελληνικό ποδόσφαιρο μέσω αυτών των γεγονότων που όλοι ζήσαμε.
