Τι θα ήταν άραγε ο ΗΡΑΚΛΗΣ χωρίς τις τρανταχτές γκάφες του;
Χωρίς τις γκάφες οπαδών, παραγόντων, δημοσιογράφων κοκ; Θα ήταν άραγε ένας μεγαλύτερος σύλλογος ή απλά θα ήταν μουντός και βαρετός;
Τι θα ήμασταν εμείς οι φίλαθλοι και οπαδοί του χωρίς το χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό; Θα ήμασταν οπαδοί σοβαροί και μετρημένοι ή απλά τρελοί κι ευτυχισμένοι;
Το ερώτημα που τίθεται αγαπητέ αναγνώστη είναι συγκλονιστικά υπαρξιακό. Εμείς βάζουμε στο DNA του συλλόγου την αναγκαιότητα της γκάφας ή ο σύλλογος ως άλλο «μπόλι» και χάραγμα και ΔΙΑΔΩΣΤΕ!!!111, αλλοιώνει το δικό μας DNA κάνοντας μας, να γουστάρουμε με τις γκάφες του και ενίοτε να τις αποζητούμε.
Σε αυτό το ερώτημα δεν υπάρχει απάντηση. Μπορούμε όμως να θυμίσουμε κάποιες γκάφες και με αυτές να αναπολήσουμε, να γελάσουμε, να θυμώσουμε και εν τέλει να αγαπήσουμε τον σύλλογο γι αυτό που ήταν είναι και θα είναι.
O ποδοσφαιριστής που είχε αλλεργία στο χορτάρι!!!
Βρισκόμαστε στο σωτήριον έτος 1999 και στις 15 Ιανουαρίου ο Ρόμπερτ Άντερσον κάνει τη πρώτη του προπόνηση με τον ΗΡΑΚΛΗ. Ο παίκτης υπογράφει συμβόλαιο για ενάμιση χρόνο και ο ΗΡΑΚΛΗΣ θα πρέπει να καταβάλει 600.000 δολάρια μέχρι τις 31/12/1999 αν θέλει να αγοράσει τα δικαιώματα του από την Γκέτεμποργκ.
Τον παίκτη έχει προτείνει ο τότε προπονητής μας Μάτς Γίνγκμπλαντ ο οποίος θα έπρεπε να έχει διωχθεί από τον πάγκο της ομάδας από την πρώτη αρχή λόγω της αφοπλιστικά απαράδεκτης χωρίστρας στο μαλλί που σε συνδυασμό με το χρώμα θύμιζε τον Rick Astley στα νιάτα του.
Ο Μάτς λοιπόν ο Γίνγκμπλαντ δήλωσε κατά την άφιξη του Andersson:
«Πρόκειται για έναν παίκτη που μοιάζει με τον Γιώργο Νασιόπουλο, χωρίς να μπαίνω στη διαδικασία της σύγκρισης. “Μυρίζεται” το γκολ και τρέχει πίσω από την άμυνα, όπως ακριβώς θέλουμε».
Ως εδώ όλα καλά και μάλιστα στο ντεμπούτο του ο Andersson κατορθώνει να μυριστεί το γκολ και να σκοράρει μέσα στη καυτή έδρα των Λύκων που 20 χρόνια αργότερα παραλίγο να γίνει και έδρα μας.
Από εκεί και έπειτα όμως ξεκινούν τα προβλήματα. Η μύτη του Robert Andersson κλείνει και πλέον δεν μυρίζεται ούτε τα γκολ ούτε καν άλλες μυρωδιές.
Η διοίκηση του συλλόγου τον τρέχει στους καλύτερους γιατρούς και μετά από πολλές εξετάσεις η επιστήμη θα αποφανθεί ότι ο παίκτης είναι αλλεργικός στο γκαζόν!!!
Ο παίκτης επιστρέφει στην Γκέτεμποργκ και οι αντίπαλες εστίες γλυτώνουν τη βέβαιη παραβίαση και ο πρόεδρος του ΗΡΑΚΛΗ τα 600.000, ενώ η ιστορία θα γράψει ότι ο μεγάλος ΗΡΑΚΛΗΣ έκανε μεταγραφή ποδοσφαιριστή ο οποίος είχε αλλεργία στο γκαζόν!!!
