Ο βολεϊκός ΗΡΑΚΛΗΣ έχει καβαλήσει για τα καλά το κύμα των τίτλων το 2006 και ψάχνει να κάνει την υπέρβαση. Έχει ήδη την εμπειρία τριών final four με τελευταίο χρονικά αυτό της Πυλαίας για το οποίο γράψαμε σε παλιότερο τεύχος. Με νύχια και με δόντια λοιπόν ο ΗΡΑΚΛΗΣ παλεύει να κατακτήσει το ιερό δισκοπότηρο του, το κύπελλο του champions league.
Tο οπαδικό άγιο δισκοπότηρο ψάχνουν και οι οπαδοί του, οι οποίοι ετοιμάζουν μια τεράστια, για τα δεδομένα του αθλήματος, εκδρομή στη Ρώμη. Μόνο που η οπαδική αναζήτηση του αγίου δισκοπότηρου μοιάζει περισσότερο με την ταινία των Monty Pythons παρά με σοβαρή αναζήτηση.
Οι ετοιμασίες για την εκδρομή είναι πυρετώδεις. Η συμμετοχή της Ιταλικής Τρεβίζο ελαχιστοποιεί τις πιθανότητες να βρεθούν εξτρά εισιτήρια από τα 2500 που αρχικά πήρε ο σύλλογος. Όπως γίνεται αντιληπτό γίνεται ο κακός χαμός για να βρεθεί θέση σε κάποιο τσάρτερ ή κάποιο πούλμαν.
Σε ένα τέτοιο κλίμα οι σύνδεσμοι προσπαθούν να οργανώσουν την παρουσία μας εκεί όσο καλύτερα γίνεται, η Ιταλία άλλωστε είναι η γενέτειρα των ULTRAS και αναμφίβολα μια δυναμική μας παρουσία θα μεγαλώσει την οπαδική απήχηση του συλλόγου.
Τα καθήκοντα και οι ρόλοι μοιράζονται, τα πανιά διπλώνονται, οι σημαίες μαζεύονται, στα τύμπανα σφίγγουν οι μεμβράνες και είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε. Έχει προβλεφθεί ένας από τους εκδρομείς να τραβάει με την κάμερατόσο την κερκίδα, όσο και ολόκληρη την εξέλιξη της εκδρομής. Ο κλήρος γι’αυτή τη σημαντική ομολογουμένως, αλλά όχι δύσκολη δουλειά, έχει ανατεθείμέσω του PAPAFI CLUB σε ένα παλικάρι από το Ασβεστοχώρι. Οι μπαταρίες της κάμερας είναι φορτισμένες, έχουν αποκτηθεί οι ανάλογες κασέτες (αναλογική ήταν η κάμερα) και ο φίλος μας έπρεπε απλά να τραβάει ότι βλέπει.
Επι τρείς μέρες η Ρώμη βάφεται μπλε. Καντίνες, μετρό, πλατείες γεμίζουν Ηρακληδείς οι οποίοι δεν φημιζόμαστε ιδιαίτερα για τη διακριτικότητα μας. Ακόμα και τον μαραθώνιο της Ρώμης καταφέρνουμε να διακόψουμε με τους καραμπινιέρους να τρέχουν και να μη φτάνουν. Σε όλα αυτά ευτυχώς είναι παρών ο ασβεστοχωρίτης κάμεραμαν.
Μέσα στο γήπεδο ο ΗΡΑΚΛΗΣ δίνει διπλή παράσταση, μέσα στο γήπεδο οι παίκτες και στις κερκίδες οι οπαδοί οι οποίοι στον τελικό κατορθώνουν να κερδίσουν τη μάχη της κερκίδας ακόμα και από τους πολυπληθέστερους οπαδούς της Τρεβίζο. Σε όλα αυτά φυσικά πανταχού παρούσα η κάμερα του ασβεστοχωρίτη αδερφού μας…
Δυστυχώς δεν πήραμε το κύπελο όμως εκείνες οι μέρες ήταν τόσο χορταστικές που η πίκρα μας μετριάστηκε. Γυρνώντας στην Ελλάδα, όλοι ανυπομονούμε να τις ξαναζήσουμε μέσω των βίντεο που θα φτιάχνονταν.
Η επόμενη μέρα μας βρίσκει στα γραφεία του PAPAFI CLUB όπου η αλήθεια είναι ότι το κλίμα είναι κάπως περίεργο. Κάποιοι δε μιλιούνται, κάποιοι γελάνε ενώ οι περισσότεροι κάθονται στη θρυλική πίσω αυλή με το πρόσωπο μέσα στα χέρια. Πριν προλάβουμε να ρωτήσουμε τι παίχτηκε να σου μπροστά μας ο ασβεστοχωρίτης κάμεραμαν ο οποίος περπατάει γρήγορα αναφωνώντας διάφορα. Τον κοιτάνε όλοι ενώ και πάλι πριν προλάβουμε να ρωτήσουμε τι έγινε, κάποιος μας πληροφορεί ότι επί ημέρες ο φίλος μας κατέγραφε τα πάντα όσα διαδραματίζονταν γύρω μας, αλλά το έκανε με κλειστό το καπάκι της κάμερας…
You had one thing to do…
