Χαιρετώ σας και φιλώ σας αδέρφια, ξαδέρφια, κουνιάδια και μπατζανάκια, αρσενικούς, θυληκούς, gay, φίλους και εχθρούς, από την μελανχολικά συννεφιασμένη Λόντρα.
Χίλιοι καλοί είναι καλοδεχούμενοι στην Ηρακλάρα μας, ένας κακός, μίζερος, μιρλιάρης και σκουλαμπετιάρης συνοπαδός μας δεν χωράει πουθενά, πουθενά, πουθενά…που λέει κι ο Αγγελάκας. Όταν λοιπόν πριν από 114 χρόνια και ζαμάνια, εκείνοι οι άγιοι κουτσαβάκηδες πρόγονοί μας, δημιούργησαν την Ηρακλάρα, κεντρική ιδέα ήταν ο άνθρωπος και η ελευθερία του, στόχος ήταν η απαλλαγή από τον Οθωμανκό ζυγό. Κι αν οι μουσουλμάνοι γκρεμίστηκαν, δυστυχώς άφησαν πίσω τους σπορά γενίτσαρων, αλλά αυτό είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία. Δεν μισούμε κανέναν, τους αγαπάμε και τους θέλουμε όλους γιατί και μόνο η σύγκριση μαζί τους δίνει αξία.
Τα μπράτσα μας τα θέλουμε όχι με μαχαίρια και δρεπάνια, αλλά για να σηκώνουμε πάνω τους κατατρεγμένους, τους αδικημένους, αυτούς που θέλουν την αλληλέγγυα βοήθεια μας! Κι αν η εξαίρεση επιβεβαιώνει τον κανόνα, αμαρτία ούκ έχω… Ε τώρα δεν μου πάει να σας το κρατώ κρυφό. Η εξαίρεση στην ουμανιστική μας προσέγγιση με συνανθρώπους του αθλητισμού είναι η μεγάλη αδυναμία που τρέφω στους Ρουμπή, Πορτοκαλά (οι δύο αθλητικοί δικαστές που μας καταδίκασαν σε άδικο υποβιβασμό το ‘80) Πιλάβιο, Κομπότη, Μποροβήλο και γενικά όλους όσους προσπάθησαν να αφανίσουν με διαπλεκόμενες σκευωρίες την λατρεία μας. Κάθε χρόνο ανεβαίνω γονιπετώς τα σκαλοπάτια της Παναγιάς της Μηχανιώτισας και μπροστά στην θαυματουργή εικόνα της Μεγαλόχαρης και σε στάση ανακούρκουδα, με
δακρυσμένους οφθαλμούς και γοερά αναφυλιτά, προσεύχομαι για να καούν στο πύρ το εξώτερον του κερωσφόρου Βεελζεβούλ, όσοι θέλουν το κακό μας! Και τα βουνά να σκίσεις, από την κατάρα της γριάς δεν θα απαλλαγείς ποτέ!
Κι αν με το καλό ξυπνήσει ο μαρμαρωμένος Βασιλιάς Άγιος Χατζηπανάγιος – μεγάλη η χάρη Του και δοξασμένο το όνομα του είς τους αιώνες των αιώνων αμήν – κι ανέλθη στην Σούπερ λίγδα η Ηρακλάρα, τότε όπως έλεγε και ή πάλαι πότε εθνική μας πορνοντίβα Αικατερίνη Σπάθη:
«βαστάτε Τούρκοι τ’άρματα, μου σκίζουνε τον κ….ο!». Να δούμε που θα κρυφτήτε κιαρατάδες…
Εύχομαι να είμαστε όλοι γεροί και τυχεροί για να βοηθάμε την ομάδα που ο λαός της υπερασπίζεται με ακτιβιστικές και αλτρουιστικές έμπρακτες ενέργειες την ισότητα, την ελευθερία και την δικαιοσύνη,τις τρεις αυτές πανανθρώπινες ιδέες, κι ας μην τις γράφει κανένα καταστατικό της. Είναι περασμένες μέσα στο Ηρακλήδικο DNA μας!
Όπου υπάρχει φανέλα με τον Ημίθεο, υπάρχουμε κι εμείς να υμνούμε το τιμημένο όνομα της καρδιάς μας. Ήρωες δεν είναι μόνο ο Ιβάνωφ κι ο Κατσάνης αλλά και όλοι όσοι με πάθος, με έρωτα, με τρέλα και κορδέλα, συνεισφέρουν απο το υστέρημά τους στον δίκαιο αγώνα της πιότερα αδικημένης ομάδας του κόσμου! Ακόμη κι αν όλα δείχνουν χαμένα Ηρακλάρες μου, μην τα παρατάτε!
Θυμηθήτε την ψυχωμένη κουβέντα του Barboudos Καμίλο Σιενφουέγος : «εδώ δεν παραδίδεται
κάνεις διάβολε.»
