Για το κρατικό γήπεδο που βρίσκεται στη περιοχή του Φοίνικα Θεσσαλονίκης δύο είναι τα βασικά στοιχεία που αξίζει κανείς να μνημονεύσει. Το πρώτο είναι ότι εγκαινιάστηκε από οπαδούς του ΗΡΑΚΛΗ κατά τη διάρκεια του final 4 του κυπέλλου μπάσκετ το 2000, οι οποίοι από τις πρώτες ώρες λειτουργίας του, «διόρθωσαν» κάποιες αρχιτεκτονικές ατέλειες που βρήκαν στο πέρασμα τους, όπως την ύπαρξη πορτών ή το μαξιμαλιστικό ύφος των τουαλετών με την ύπαρξη άχρηστων αντικειμένων. Το δεύτερο είναι το γεγονός ότι το συγκεκριμένο γήπεδο γέμισε τόσο ασφυκτικά για δύο συνεχόμενες ημέρες μόνο το Μάρτιο του 2005 όταν και φιλοξένησε το final 4 του champions league του βόλεϊ στο οποίο φυσικά συμμετείχε ο τεράστιος ΗΡΑΚΛΗΣ του Μπόλ, του Στάνλεϊ και του Κράβαρικ.
Δύο μέρες κυανόλευκης παράνοιας όπου το συνήθως άδειο και αχανές κρατικό του Φοίνικα πήρε ζωή. Γέμισε χρώμα, φωνές και μια ατμόσφαιρα πρωτόγνωρη που όμοια της δεν έχει υπάρξει ξανά στο άθλημα του βόλεϊ. Οι προετοιμασίες του κόσμου του ΗΡΑΚΛΗ ήταν πυρετώδεις. Μέρες πριν καινούρια πανιά ζωγραφίστηκαν, κόσμος συνωστίζονταν στους συνδέσμους για ένα μαγικό χαρτάκι, τόνοι μπλε χαρτάκια κόπηκαν καθώς επίσης και τόνοι αλκοόλ καταναλώθηκαν για να μπορέσει ο κόσμος να ανταπεξέλθει στις οπαδικές ανάγκες του αγώνα.
Με δυο λόγια ο κόσμος προετοιμάστηκε όπως έπρεπε και το αποτέλεσμα ήταν υπέρ του δέοντος ικανοποιητικό. Στο ίδιο μήκος κλίματος βρέθηκε και η διοίκηση του βολεϊκού ΗΡΑΚΛΗ, ή και όχι.
Οι πάντα οξυδερκείς παράγοντες του ΗΡΑΚΛΗ είδαν το final 4 του βόλεϊ σαν μια τεράστια ευκαιρία να κάνουν δημόσιες σχέσεις. Απαίτησαν και πέτυχαν(;) να βάλουν τον ημιτελικό με την Μπέλγκοροντ σαν δεύτερο αγώνα την πρώτη μέρα, έτσι ώστε να τελειώσει γύρω στις 11 το βράδυ και την επόμενη ημέρα στον μεγάλο τελικό οι παίκτες μας να είναι εξουθενωμένοι και να αντέξουν μόνο ένα σετ.
Σαν να μην έφτανε όλο αυτό, ανάμεσα στους δύο αγώνες τη πρώτη μέρα προέβλεψαν να υπάρχει χρόνος για πολιτικούς και παράγοντες ώστε να μας μιλήσουν. Ακόμα και για την Έλενα Παπαρίζου να χορέψει και να τραγουδήσει για το λαό του ΗΡΑΚΛΗ βρήκαν χρόνο. Θα μπορούσαμε να αντιπαραβάλουμε την όλη κατάσταση με επίσκεψη βουλευτικού κλιμακίου σε χωριό της Θήβας στα μέσα της δεκαετίας του ’50, μόνο ο Μαυρογιαλούρος έλειπε να πέσει πάνω σε καμιά ελιά.
Η κατάληξη γνωστή σε όλους.
Χάσαμε έναν τελικό champions league μπροστά σε 12000 κόσμο, στην έδρα μας, με καλύτερη ομάδα και με τη ευχέρεια να διοργανώσουμε τους αγώνες με τη σειρά που εμείς θέλαμε. Εάν αυτό δεν είναι υπερ-FAIL… τότε ποιο είναι;
