Σατανόγριες, αλεπουδόφατσες, αρχοντομαστούρηδες κι αλητοβασιλειάδες, την αγάπη και τον σεβασμό μου! Κι αυτό γιατί κόντρα σε όλους και σε όλα, μα πιότερο κόντρα στον φλογερό μας εαυτό είσαστε πάλι εκεί, στα παγωμένα τσιμέντα του αφιλόξενου Καυταντζογλείου... Κάτι χιλιάδες χιλιόμετρα βορειοδυτικότερα, στην νήσο της Γηραιάς…

Μουχλιασμένη τούτες τις μέρες η Λόντρα , τοπίο στην ομίχλη, η χαρά του μακαρίτη Αγγελόπουλου. Πατώ στο υγρό χώμα, νιώθω το πόδι μου να βουλιάζει μέσα στα χορ τάρια και στα μανιτάρια. Μου έφαγες την ψυχή ξενιτιά. Αν δεν υπήρχε…